Sartre’ın 1944 yılında II. Dünya Savaşı’nın hazin etkilerinin hissedildiği bir dönemde yazdığı bu oyun; terk edilmiş insanın özgürlüğü, dünyanın içine düştüğü kendini aldatma, yabancılaşma ve kötü niyetini varoluşsal bir dizge içerisinde anlatır.
Oyun cehennemde geçmektedir. Bir odada bekletilen öldükten sonra getirilen üç kayıp karakter olan Garcin, İnez ve Estelle, büyük bir çaba ile cehennemin mantığını çözmek ister. Bir arada bulunmak zorunda kalan bu üç karakterin ortak olan tek noktası suçlu olmaları ve yaşarken yaptıklarından vicdanen rahatsızlık duymalarıdır.
Üçü de cehenneme ilk geldiklerinde kendilerini iyi ve masum gösteren bir maskeyle gerçek duygularını kapatmaya çalışır. Bu mekândan çıkış olmadığını anladıkları anda sahte kişiliklerini bir kenara bırakarak suçlu olduklarını itiraf ederler. Suçlu oldukları için odaya yerleştirildiklerini anladıklarında üçü de, cehennem diye adlandırılan bu odadaki işkence aletinin ne olduğunu merak etmeye başlar. Böylece oyunun esas amacı belirginleşir; Sartre bireye esas işkencecinin diğerlerinin varlığı olduğunu hatırlatır. Yüzleştikçe hesaplaşma süreci de sertleşecektir.
Karakterler cehennemi başka bir dünyada yaşamak yerine birbirlerine yaşatırlar. Böylece Sartre’ın o ünlü özdeyişi ortaya çıkar: “Cehennem başkalarıdır”
Yazan Jean-Paul Sartre, Çeviren Oktay Akbal, Yöneten Nevzat Süs, Dramaturgi Müge Saut, Işık-Efekt Uygulama Hatice Şanlı, Fotoğraf-Video Erdi Köseoğlu
Oynayanlar: Bilge Soylu, Deniz İnan, Taha Eren Özcan ve Nevzat Süs